เบื่อหน่ายสังคม คือ

• ต่อต้านสังคม
  เป็นปฏิปักษ์ หรือไม่เป็นมิตรกับผู้อื่น

• เบื่อ     ๑ ก. วางยาพิษเป็นต้นให้เมาหรือให้ตาย เช่น เบื่อหนู เบื่อปลา. ว. เมา. น. เรียกสารที่ทำให้เมาหรือให้ตายว่า ยาเบื่อ. ๒ ก.
• เบื่อหน่าย     1) adv. เบื่อหน่ายหรือหมดกำลังใจ เพราะถูกรบกวนทำให้เกิดรำคาญหรือมีเหตุติดขัดบ่อยๆ , ชื่อพ้อง: ระอา, เบื่อ, ระอิดระอา, อิดหนาระอาใจ,
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน่าย     ก. เบื่อ, จืดจาง, คลายจากความพัวพัน, คลายจากความรัก, มักใช้เข้าคู่กับคำ เบื่อ เป็น เบื่อหน่าย.
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• น่าย     ว. อาการที่ของเหนียวของแข็งหรือของแห้งที่แช่น้ำไว้แล้วเปื่อยหรืออ่อนตัว เช่น แช่ข้าวไว้ให้น่ายแล้วจึงโม่.
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
• ไม่เบื่อหน่าย    ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อย ไม่เมื่อยล้า
• ภัยสังคม    n. สิ่งที่อันตรายที่เกิดขึ้นจากจิตใจหรือการกระทำที่มุ่งร้ายของผู้คนในสังคมด้วยกันเอง ตัวอย่างการใช้: เกิดเป็นผู้หญิงต้องระวังภัยสังคมที่มีอยู่รอบตัวตลอดเวลา
• ทำให้เบื่อหน่าย    กริยาช่อง 2 และ 3 ของ sit ทำให้น่าเบื่อ ทำให้พอใจอย่างยิ่ง ทำให้พอใจอย่างเต็มที่ ทำให้อิ่มอกอิ่มใจ ทำให้อิ่มแปล้ ทำให้เอียน
• ทําให้เบื่อหน่าย    ทําให้ลําบากใจ ทําให้อัดอั้นตันใจ ทําให้เจ็บปวด ทําให้อ่อนใจ ทําให้เหนื่อยหน่าย ทําให้เหนื่อยใจ ทําให้เบื่อ ทําให้เอียน ทําให้รําคาญ