เป็นกระเซิง คือ

• ยุ่ง
  ยุ่งเหยิง
  หยาบ
  ดกหนา
  ไม่มีระเบียบ
  สกปรก
  ขรุขระ
  โกโรโกโส
  ไม่สม่ําเสมอ
  ไม่เรียบ

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นกระ     ทําให้เป็นกระ มีกระ
• นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเซ     ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• กระเซิง     ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• เซิง     ๑ น. ที่รกเป็นสุมทุมพุ่มไม้หรือมีไม้เถาปกคลุมอยู่ข้างบน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผมยุ่งเป็นเซิง, กระเซิง ก็ว่า. ๒
• ซิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำเป็นต้น เช่น ไปซิ มาซิ
• ซิง     เจ เอ็ม ซิง จอห์น มิลลิงตัน ซิง เอ็ดมันด์ จอห์น มิลลิงตัน ซิง บริสุทธิ์
• ขนหรือผมเป็นกระเซิง    ขน หรือผมรุงรัง คล้ายพุ่มไม้ ปกคลุมไปด้วยขนหยาบยาว เต็มไปด้วยพุ่มไม้ เป็นป่าละเมาะ
• เป็นกระเชิง    คล้ายขนอ่อน อ่อนนิ่ม เกี่ยวกับเส้นใยไหม เป็นปุย เป็นปุยนิ่ม เป็นปุยเบาและนิ่ม
• -กระเซิง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.