เป็นประกายไฟ คือ

• เกิดประกายไฟ
  เป็นประกายระยิบระยับ

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นประกาย     มันเงา สว่าง สุกใส แวววาว แวววาวด้วยโลหะสะท้อนแสง เปล่งปลั่ง ระยิบระยับ แพรวพราว ส่องแสงแวววาว ทอประกาย ระยับ พร่างพราง ส่องแสงสุกใส พร่างพราย
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประกาย     น. แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากวัตถุที่ลุกเป็นไฟ เช่น ประกายลูกไฟ, แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากของแข็งบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรง เช่น
• ประกายไฟ     ประกาย สะเก็ดไฟ แสง แสงแปลบปลาบ แสงแวบ ลูกไฟ เปลวไฟ อาร์กไฟฟ้า การปล่อยประจุไฟฟ้า
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระกา     น. ชื่อปีที่ ๑๐ ของรอบปีนักษัตร มีไก่เป็นเครื่องหมาย.
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาย     กายยะ- น. ตัว เช่น ไม่มีผ้าพันกาย, และมักใช้เข้าคู่กับคำ ร่าง เป็น ร่างกาย, ใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส หมายความว่า หมู่, พวก, เช่น พลกาย = หมู่ทหาร.
• ไฟ     น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม; ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้
• การเป็นประกายไฟ    การเกิดประกายไฟ การเป็นประกายระยิบระยับ
• ปล่อยประกายไฟ    สปาร์ก
• เกิดประกายไฟ    เป็นประกายระยิบระยับ เป็นประกายไฟ
• ซึ่งเป็นประกาย    ซึ่งระยิบระยับ ซึ่งเปล่งปลั่ง มันขลับ

• ดวงตาของเธอต้องแผ่รังสีให้เป็นประกายไฟ