เป็นเอง คือ

• ก. ทำเรื่องเสียหายเอง, เป็นเสียเอง ก็ว่า.

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอง     ว. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น เช่น ฉันเอง เป็นธรรมดาอยู่เอง; ตามลำพัง, เฉพาะตน, เช่น ไปกันเอง; แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ, เช่น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เป็นกันเอง    ว. มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน.
• รู้เองเป็นเอง    ก. ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทำเช่นนั้น, ทำนองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.
• ที่เป็นกันเอง    ซึ่งไม่มีพิธีการ ซึ่งไม่มีพิธีรีตอง
• เป็นเสียเอง    ก. ทำเรื่องเสียหายเอง, เป็นเอง ก็ว่า.
• เป็นเอก    เฉพาะตัว n.
• ความเป็นกันเอง    ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อน ความมีไมตรี ความคุ้นเคย การไม่มีพิธีรีตอง
• ทําให้เป็นกันเอง    บรรเทา ทําให้คลายลง
• อย่างเป็นกันเอง    อย่างคุ้นเคย อย่างสนิทสนม อย่างเป็นมิตร อย่างเพื่อน
• เป็นสิ่งที่ทําขึ้นเอง    เกิดจากการสังเคราะห์
• กันเอง    ว. เป็นพวกเดียวกัน, สนิทสนมกัน, เช่น ราคากันเอง.
• ตนเอง    ตัวเอง ตัวของตัวเอง อัตโนมัติ ตัว ตน มนุษย์ อัตตา ความเป็นตัวตน ตัวของตนเอง

• เราไม่ได้อยากเป็นคนพิเศษหรอก แต่เกิดมาเป็นเอง
• คุณหวังให้เธอทำตัวเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้ คุณต้องเป็นเอง
• ฉันไม่เอาด้วยหรอก ถ้าอยากเป็น เธอก็เป็นเองสิ
• เมื่อก่อนฉันก็ไม่ได้ดูดีเซ็กซี่ แต่ถึงเวลาก็เป็นเอง
• ถ้าเกิดเป็นเองที่ระเบิดยานพวกนั้น
• อ้อ ดูนายสิ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง นายทำยังกะสายลับตำรวจเฉพาะกิจ
• ฉันจะดูแลเนื้อเยื่อแผลเป็นเอง
• ว่าแต่เขา ตัวเองเป็นเองซะงั้น
• สำหรับพยานของนาย ฉันจะเป็นเอง
• เมื่ิอถึงเวลา เจ้าจะเป็นเอง