เผือน คือ

• ๑
  (กลอน) น. ป่า.
  ๒
  (แบบ) ก. ขัดถู เช่น กูก็มิไปยังอย้าวเรือน เผือนถู. (ม. คำหลวง ชูชก).

• เผ     น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คน เจ้ามือแจกไพ่คว่ำ ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบ ก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓
• เผือ     ( กลอน ) ส. ข้า, ฉัน, เช่น สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ. ( ลอ ), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เผื่อน    น. บัวเผื่อน. (ดู บัว).
• เผ็ดร้อน    ว. ทั้งเผ็ดทั้งร้อนอย่างรสพริกไทยหรือดีปลี; รุนแรง เช่น โต้คารมอย่างเผ็ดร้อน.
• รสเผ็ดร้อน    รสเผ็ด
• ความเผ็ดร้อน    กำลังวังชา ความคึกคัก พริก ความเผ็ด
• ชนเผ่าเร่ร่อน    คนร่อนเร่ พวกร่อนเร่
• อย่างเผ็ดร้อน    อย่างรีบเร่ง
• เผ็ดร้อนรุนแรง    รุนแรง ถึงพริกถึงขิง
• ค่อนข้างขาวเผือก    ค่อนข้างขาว ซีดขาว
• เผาไหม้อ่อนลง    ค่อยๆ มอด เผาไหม้น้อยลง
• การอภิปรายอย่างเผ็ดร้อน    การต่อต้านที่รบกวน การยิงปืนต่อสู้อากาศยาน การวิจารณ์ที่รบกวน การโต้เถียงอย่างเผ็ดร้อน
• การโต้เถียงอย่างเผ็ดร้อน    การต่อต้านที่รบกวน การยิงปืนต่อสู้อากาศยาน การวิจารณ์ที่รบกวน การอภิปรายอย่างเผ็ดร้อน
• ความร้อนที่แผดเผา    ผู้ทําให้ไหม้เกรียม วันทร้อนมาก สิ่งที่ทําให้ไหม้เกรียม

• ถาเผือนายจะไปงานแฟนตาซี ฉันจะทำเปนไมรูจักนาย