เผ่าพันธุ์ดั้งเดิม คือ

• พันธุ์ท้องถิ่น
  พันธุ์พื้นเมือง
  สายพันธุ์ท้องถิ่น
  สายพันธุ์พื้นเมือง

• เผ     น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คน เจ้ามือแจกไพ่คว่ำ ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบ ก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓
• เผ่า     น. เหล่ากอ, กลุ่มชนเชื้อชาติเดียวกัน (มักใช้แก่ชนกลุ่มน้อยของประเทศ) เช่น ชาวเขาเผ่าต่าง ๆ.
• เผ่าพันธุ์     น. เชื้อสาย.
• ผ่า     ก. ทำให้แยกออกจากกันตามยาวด้วยมีดหรือขวานอย่างผ่าฟืน, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ทำให้แยกออก เช่น ผ่าฝี ผ่าปากม้า; แหวกเข้าไป เช่น ผ่าเข้าไป;
• พัน     ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น,
• พันธ     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• พันธุ     น. พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน; เทือกเถา, เหล่ากอ; เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว. ( ป. , ส. ).
• พันธุ์     น. พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน; เทือกเถา, เหล่ากอ; เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว. ( ป. , ส. ).
• พันธุ์ดั้งเดิม     พันธุ์พืชท้องถิ่น พันธุ์พืชพื้นเมือง พันธุ์พืชเฉพาะถิ่น พืชพันธุ์พื้นเมือง
• ดั้ง     ๑ น. เครื่องถือสำหรับปิดป้องศัสตราวุธ รูปคล้ายกาบกล้วย, โบราณใช้ว่า ด้าง ก็มี;
• ดั้งเดิม     ว. เก่าก่อน, เก่าแก่, เดิมที.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดิม     ว. แรก เช่น แต่เดิม, เก่า เช่น บ้านเดิม พระราชวังเดิม, ก่อน เช่น เหมือนเดิม. ( ข. เฎีม ว่า ต้น).
• ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์    สังหารหมู่
• การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์    การทําลายล้างเชื้อชาติ