เพื่อน คือ

• ๑
  น. ผู้ชอบพอรักใคร่กัน, ผู้สนิทสนมคุ้นเคยกัน, เช่น เขามีเพื่อนมาก, ผู้ร่วมสถาบันหรือร่วมอาชีพเป็นต้น เช่น เพื่อนร่วมโรงเรียน เพื่อนร่วมรุ่น เพื่อนข้าราชการ เพื่อนกรรมกร, ผู้ร่วมธุระ เช่น อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน ไปเป็นเพื่อนกันหน่อย, ผู้อยู่ในสภาพเดียวกัน เช่น เพื่อนมนุษย์ เพื่อนร่วมโลก.
  ๒
  (ปาก) ส. คำใช้แทนคำว่า เขา หรือ ท่าน ในอาการที่เป็นกันเอง.

• เพ     ก. พังทลาย.
• เพื่อ     บ. เหตุด้วย, เพราะด้วย, เพราะ, เพราะว่า, ด้วย, เช่น ทำงานเพื่อจะได้เงิน, ด้วยว่า, เกี่ยวกับ, เนื่องด้วย, สำหรับ, เช่น สละชีวิตเพื่อประเทศชาติ
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• กลุ่มเพื่อน    กลุ่มคนที่มีความสัมพันธ์กัน
• กว่าเพื่อน    ว. คำใช้เปรียบเทียบ หมายถึง ที่สุดในหมู่ เช่น ดีกว่าเพื่อน เลวกว่าเพื่อน.
• เป็นเพื่อน    ว. อาการที่อยู่ด้วยหรือไปด้วยเพื่อให้มีความอุ่นใจ.
• เพลี้ยอ่อน    เพลี้ย aphidoidea callaphididae chaitophoridae
• เพิกถอน    ก. ยกเลิก.
• เพื่อน ๆ    น. เพื่อนทั่ว ๆ ไป เช่น พวกเพื่อน ๆ.
• เพื่อนกัน    ฉันกันเอง ฉันไมตรี ชอบพอ มีมิตรจิต มีไมตรี รู้จักมักคุ้นได้ สนิทสนม เข้าสังคมได้
• เพื่อนกิน    n. เพื่อนที่คบหาสมาคมด้วยเมื่อมีเงินเลี้ยงดูเท่านั้น คำตรงข้าม: เพื่อนตาย ตัวอย่างการใช้: แม่ติงว่าอย่าหวังพึ่งพาอาศัยอะไรจากเพื่อนกินเลย
• เพื่อนคุย    คู่คุย คนที่คุยด้วย คู่สนทนา
• เพื่อนคู่หู    น. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
• เพื่อนซี้    คู่หู เพื่อนสนิท เพื่อนเกลอ เกลอ เพื่อนตาย เพื่อนยาก
• เพื่อนบ้าน    น. ผู้มีบ้านเรือนอยู่ใกล้เคียงกัน.

• เขารู้ว่าถ้าเพื่อนๆของเขาไม่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้
• ผมเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเรย์ตั้งแต่ตอนอยู่ประถม
• ได้ยินมาว่าคุณเริ่มพนันนี้ตอนนั่งดื่มกับเพื่อน
• ของีบซักหน่อย ขอบใจ เพื่อน เดี๋ยวเช้าฉันก็ไปแล้ว
• เพื่อนของชั้นต้องเสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนี้
• ที่จริง เราติดตาม เพื่อนของเรา มาซักเดือนได้แล้ว
• เพื่อนของฉันโทรมาว่าเธอกำลังจะไปนัดดูตัวกับพี่
• คุณอยากให้ โอมาร์ เป็นเพื่อนเดินทางกับเฮนรี่ไหม ?
• กับเพื่อนของนายคนนั้นที่เคยมาที่โรงเรียนใช่ไหม
• เพื่อนร่วมงานผม สตีฟ วู้ดเวิร์ด ฝ่ายรวบรวมข้อมูล