เภกะ คือ

• น. กบ (สัตว์). (ป., ส.).

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• พิเภก    น. ชื่อสมอชนิดหนึ่ง. (ดู สมอ ๒). (ป. วิภีตก).
• ภก.    n. แพทย์ปรุงยา, ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ประกอบโรคศิลปะสาขาเภสัชกรรม ชื่อพ้อง: เภสัชกร
• ศุภกร    ว. ที่ทำความเจริญ, ที่เป็นมงคล. (ส.).
• อุปถัมภก    อุปะถำพก, อุบปะถำพก น. ผู้ค้ำจุน, ผู้ค้ำชู, ผู้สนับสนุน, ผู้เลี้ยงดู. (ป. อุปตฺถมฺภก; ส. อุปสฺตมฺภก).
• กุมภการ    น. ช่างหม้อ. (ป.).
• ศาสนูปถัมภก    สาสะนูปะถำพก, สาดสะนูปะถำพก น. ผู้ทะนุบำรุงศาสนา, ถ้าใช้แก่พระมหากษัตริย์ เรียกว่า องค์เอกอัครศาสนูปถัมภก. (ส. ศาสนูปสฺตมฺภก; ป. สาสนูปตฺถมฺภก).
• อารัมภกถา    น. คำปรารภ, คำเริ่มต้น, คำนำ.
• กะ-    ๕ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น โดยแยกเอาตัวสะกดในแม่กกแห่งคำหน้ามานำ เช่น นกยาง
• อสุภกรรมฐาน    -กำมะถาน น. กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งามความไม่เที่ยงแท้ของสังขาร. (ป. อสุภกมฺมฏฺาน).
• เภท    น. การแบ่ง, การแตกแยก, การทำลาย, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส, เช่น สามัคคีเภท สังฆเภท; ส่วน, ภาค; ความแตกต่าง, ความแปลก; ชนิด, อย่าง. ก. แตก, หัก, ทำลาย, พัง. (ป., ส.).
• เภริ    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
• เภรี    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
• จิตเภท    n. ชื่อโรคจิตชนิดหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: มีงานวิจัยพบว่า ฤทธิ์ของกัญชาอาจทำให้เกิดอาการที่เรียกว่าจิตเภท
• ชัยเภรี    ไชยะ- น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง. (ส.).