เว้าเข้า คือ

• คล้ายจานกลม
  ซึ่งห่างจากส่วนยอดมากกว่าส่วนกลาง
  ทรุดโทรม
  เป็นรูปจาน

• เว้     ก. เถลไถล.
• เว้า     ๑ ( ถิ่น-อีสาน ) ก. พูด. ๒ ว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.
• ว้า     ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกไม่พอใจหรือผิดจากที่คาดไว้เป็นต้น. ว. คำออกเสียงลงท้ายประโยคแสดงความสงสัยหรือปลอบใจเป็นต้น เช่น หายไปไหนว้า
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เข้     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. จระเข้. ( ดู จระเข้ ).
• เข้า     ๑ ก. อาการที่เคลื่อนไปข้างในหรือทำให้เคลื่อนไปข้างใน เช่น เข้าบ้าน เข้าถ้ำ เอาหนังสือเข้าตู้; เคลื่อนมาสู่ที่, มาถึง, เช่น รถด่วนเข้า ๑๐ โมง;
• ข้า     ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• ส่วนเว้าเข้า    ถุงหน้าท้องสัตว์ประเภทจิงโจ้ ถุงใส่ยาเส้น ที่คล้ายถุง ห้องพัก อุ้ง
• ตอกเวลาเข้า    ให้สัญญาณการมาถึงที่ทํางาน
• ผิวหน้าที่เว้าเข้า    ทางเล็ก ๆ ในป่าหรือระหว่างเนินเขา ส่วนเว้าเข้าของภูเขา ส่วนเว้าเล็ก ๆ เข้าแนวชายฝั่งของทะเล ทะเลสาบหรือแม่น้ำ
• เข้าเวร    ก. เข้าอยู่รักษาหน้าที่ตามเวลาที่กะกันไว้.
• เวิ้งเข้า    สอดซ้อน หักกลับ เข้าปลอก
• ขาเข้า    1) adj. ที่เข้าสู่ข้างใน, ซึ่งเข้ามาสายข้างใน คำตรงข้าม: ขาออก ตัวอย่างการใช้: ฉันเห็นรถเมล์ขาเข้าตอนเช้าๆ จะมีคนแน่นมาก 2) n. เที่ยวที่เข้าสู่ในประเทศ คำตรงข้าม: ขาออก ต
• นําเข้า    เผยแพร่
• ผ่าเข้า    ตัด ผ่าตัด แกะสลัก

• ต้นและใบใหญ่ ขอบใบหยักเว้าเข้า ปลูกได้ตลอดทั้งปี
• มันเว้าเข้าไปในเบ้า
• เล่นน้ำ อาบแดด ให้เวลากับวันพักผ่อนที่อ่าวอัษฎางค์ ชายหาดที่โค้งเว้าเข้ารูปพระจันทร์เสี้ยว พื้นที่เหมาะสมด้วยความโล่งกว้าง เปิดรับสายลม แสงแดด สร้างสมดุลให้ชีวิตอย่างลงตัว