เสียขวง คือ
สัทอักษรสากล: [sīa] การออกเสียง:
"เสียขวง" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- (ถิ่น-พายัพ) ก. เสียผี, ให้ผีกินเปล่าเสียก่อนเพื่อให้หมดเคราะห์.
- เส ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
- เสีย ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
- สี ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
- ขวง ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Glinus oppositifolius A. DC. ในวงศ์ Molluginceae ใช้ทำยาได้, ผักขวง สะเดาดิน หรือ ผักขี้ขวง ก็เรียก. ๒ น. ข่วง,
- วง น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
- เสียขวัญ ก. หมดกำลังใจเพราะสิ้นหวังและหวาดกลัว เช่น ทหารตกอยู่ในที่ล้อม ขาดเสบียง ทำให้เสียขวัญ.
- ทำให้เสียขวัญ กลายเป็นไม่มั่นคง กลายเป็นไม่มีระเบียบ ก่อกวน ทำให้กังวล ทำให้ย่อท้อ ทำให้อ่อนแอ ทำให้เปลี่ยนแปลง ทำให้ไม่มั่นคง รบกวน เปลี่ยนตำแหน่งที่อยู่ ข่มขวัญ
- เสื้อลายขวางของนักโทษ บั้ง ลายยาว แถบยศ
- ขวายขวน ขฺวายขฺวน ก. เสาะหา, แสวงหา, ขวนขวาย ก็ว่า.
- ฝ่ายขวา (การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้นโน้มไปทางอนุรักษนิยม.
- ขว้างห่วง เล่นกีฬาโยนห่วง โยนห่วง
- ขี้ขวง น. ผักขี้ขวง. (ดู ขวง ๑).
- ผักขวง ดู ขวง ๑.
- ผักขี้ขวง ดู ขวง ๑.
- แขวง แขฺวง น. เขต, แดน, ส่วน, ฝ่าย, อาณาบริเวณที่กำหนดไว้เพื่อสะดวกในการปฏิบัติราชการอย่างใดอย่างหนึ่ง.