เสียขวง คือ

• (ถิ่น-พายัพ) ก. เสียผี, ให้ผีกินเปล่าเสียก่อนเพื่อให้หมดเคราะห์.

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ขวง     ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Glinus oppositifolius A. DC. ในวงศ์ Molluginceae ใช้ทำยาได้, ผักขวง สะเดาดิน หรือ ผักขี้ขวง ก็เรียก. ๒ น. ข่วง,
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• เสียขวัญ    ก. หมดกำลังใจเพราะสิ้นหวังและหวาดกลัว เช่น ทหารตกอยู่ในที่ล้อม ขาดเสบียง ทำให้เสียขวัญ.
• ทำให้เสียขวัญ    กลายเป็นไม่มั่นคง กลายเป็นไม่มีระเบียบ ก่อกวน ทำให้กังวล ทำให้ย่อท้อ ทำให้อ่อนแอ ทำให้เปลี่ยนแปลง ทำให้ไม่มั่นคง รบกวน เปลี่ยนตำแหน่งที่อยู่ ข่มขวัญ
• เสื้อลายขวางของนักโทษ    บั้ง ลายยาว แถบยศ
• ขวายขวน    ขฺวายขฺวน ก. เสาะหา, แสวงหา, ขวนขวาย ก็ว่า.
• ฝ่ายขวา    (การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้นโน้มไปทางอนุรักษนิยม.
• ขว้างห่วง    เล่นกีฬาโยนห่วง โยนห่วง
• ขี้ขวง    น. ผักขี้ขวง. (ดู ขวง ๑).
• ผักขวง    ดู ขวง ๑.
• ผักขี้ขวง    ดู ขวง ๑.
• แขวง    แขฺวง น. เขต, แดน, ส่วน, ฝ่าย, อาณาบริเวณที่กำหนดไว้เพื่อสะดวกในการปฏิบัติราชการอย่างใดอย่างหนึ่ง.