เสียงเปล่ง คือ

• การกล่าวคำพูด
  การพูด
  การร้อง
  การเปล่งเสียง
  คารม
  ฝีปาก
  ระดับสูงสุด
  สิ่งที่เปล่งออก
  เสียงร้อง

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียง     น. สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยหู เช่น เสียงฟ้าร้อง เสียงเพลง เสียงพูด; ความเห็น เช่น เรื่องนี้ฉันไม่ออกเสียง, ความนิยม เช่น คนนี้เสียงดี
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• เปล     เปฺล น. เครื่องสำหรับนอน ใช้ไกวหรือโยก, เครื่องสำหรับนอนเล่นแกว่งไกวไปมาได้, เครื่องสำหรับหามคนเจ็บ; เรียกภาชนะบางอย่างที่มีรูปลักษณะอย่างเปล
• เปล่ง     เปฺล่ง ก. ฉายออก, แผ่ออก, เช่น เปล่งรัศมี, ออกเสียง เช่น เปล่งเสียง. ว. แจ่มใส, สุกใส.
• ปล่ง     ปฺล่ง ว. ปลอด, ตลอด, จะแจ้ง, เป็นทางไป, กระจ่าง, โปร่ง.
• ล่ง     ( กลอน ) ว. โล่ง, ว่าง, เปล่า, ไม่มีเครื่องกำบัง.
• เปล่งเสียงดัง    ออกเสียงดัง เปล่งเสียง
• เปล่งเสียงสูง    กรีดร้อง
• เปล่งเสียง    ออกเสียง ตะเบ็ง ตะเบ็งเสียง ตะโกน กลายเป็นเสียงสระ ทำให้มีเสียง ร้องเสียง เปลี่ยนเป็นเสียงสระ ประกาศ ทําให้มีเสียง ขับร้อง ร้องเพลง ทําให้เกิดเสียงดนตรี ส่งเสียง เปล่ง เปล่งเสียงดัง ร้อง แผดเสียง พู
• เกี่ยวกับเสียงเปล่ง    เกี่ยวกับเสียงร้อง แสดงด้วยวาจา
• เปล่งเสียงเฉพาะ    ออกเสียงสูงต่ำ ออกเสียงเฉพาะสวดมนต์ อ่านออกเสียงสูงต่ำ
• การเปล่งเสียง    การตะเบ็ง การตะโกน การร้อง การแผดเสียง การพูด การกล่าวคําพูด การกล่าวคำพูด คารม ฝีปาก ระดับสูงสุด สิ่งที่เปล่งออก เสียงร้อง เสียงเปล่ง การทําให้มีเสียง การส่งเสียง การออกเสียง

• ไม่ว่าฉันจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่มีเสียงเปล่งออกมา