เสียภูมิ คือ

• ก. ถูกลบฐานะ, เสียฐานะท่าที, เช่น เป็นถึงนักมวยชั้นครู มาแพ้นักมวยหัดใหม่ เสียภูมิหมด ปัญหาง่าย ๆ ที่นักเรียนถาม ครูตอบไม่ได้ เสียภูมิหมด.

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ภูม     น. บ้าน. ( ข. ).
• ภูมิ     ๑ พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ๒ พูม น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ. ๓ พูม ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ,
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• เสียภาษี    เสียภาษีอากร
• ชัยภูมิ    ไชยะพูม น. ทำเลที่เหมาะ. (ป., ส.).
• ทุติยภูมิ    ถัดไป ทางอ้อม ต่อจากขั้นแรก
• สุริยภิม    (โบ) น. เรียกทองที่พระมหากษัตริย์พระราชทานแก่ผู้ทำนายสุริยุปราคาได้ถูกต้องว่า ทองสุริยภิม ในข้อความว่า เมื่อสุริยุปราคาได้ทองสุริยภิมคนแลบาทด้วยกัน. (สามดวง).
• ผู้เสียภาษี    ผู้ชำระภาษี อาคารที่เก็บค่าเช่าเพียงพอสำหรับจ่ายค่าภาษีโรงเรือนหรือที่ดินเท่านั้น คนเสียภาษี ผู้ชําระภาษี
• อบายภูมิ    อะบายยะพูม น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกำเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).
• การเสียภาษี    ภาษีที่จัดเก็บ รายได้จากภาษี
• คนเสียภาษี    ผู้เสียภาษี