เสียเพศ คือ

• (วรรณ) ก. เปลี่ยนภาวะจากคฤหัสถ์เป็นนักบวช เช่น ซัดยังเมืองมัทรบุรี เสียเพศเทพี เป็นดาบสศรีโสภา. (สมุทรโฆษ), เปลี่ยนภาวะจากนักบวชเป็นคฤหัสถ์ เช่น เสียฤษีพรตเพศ ห้องหิมเวศนาจลจรหล่ำน้นน ราชเวสมธารยิ ทรงเพศเป็นพญามหากระษัตราธิราช. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• เพ     ก. พังทลาย.
• เพศ     น. รูปที่แสดงให้รู้ว่าหญิงหรือชาย; ( ไว ) ประเภทคำในบาลีและสันสกฤตเป็นต้น, ตรงกับ ลิงค์ หรือ ลึงค์; เครื่องแต่งกาย; การประพฤติปฏิบัติตน เช่น
• เสน่ห์ทางเพศ    แรงดึงดูดทางเพศ
• การสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ    การสืบพันธุ์แบบไม่ใช้เพศ
• การสืบพันธุ์โดยไม่อาศัยเพศ    การขยายพันธุ์พืชแบบไม่อาศัยเพศ การสืบพันธุ์แบบไม่ใช้เพศ
• ร่างกายเพศชาย    ร่างกายบุรุษ ร่างกายผู้ชาย
• ร่างกายเพศหญิง    ร่างกายสตรี ร่างกายผู้หญิง
• สืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ    ก. สืบพันธุ์โดยการผสมของเซลล์สืบพันธุ์ เช่น การผสมของเชื้ออสุจิกับไข่ของเพศหญิง.
• สืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ    ก. สืบพันธุ์โดยไม่ต้องมีการรวมตัวของเซลล์สืบพันธุ์ เช่น การแบ่งตัวของแบคทีเรีย.
• กลับเพศ    เปลี่ยนเพศ แปลงเพศ
• ถือเพศ    ก. ดำรงสภาพ เช่น ถือเพศเป็นนักบวช.
• ผิดเพศ    ว. ผิดแผกไปจากเพศของตน เช่น แต่งตัวผิดเพศ.