เสื้อผ้าอาภรณ์หรูหรา คือ

• ของกระจุกกระจิก
  นิทรรศการที่หรูหรา
  พิธีที่หรูหรา
  สิ่งที่มีค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ
  สิ่งประดับ
  สิ่งประดับที่หรูหรา
  หรูหราหรือฉูดฉาดแต่ไร้ค่า
  เครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ
  เครื่องเพชรพลอยเล็ก ๆ น้อย ๆ

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสื้อ     ๑ น. เครื่องสวมกายท่อนบนทำด้วยผ้าเป็นต้น เรียกชื่อต่าง ๆ กัน เช่น เสื้อกั๊ก เสื้อเชิ้ต. ๒ น. เชื้อสาย; ผีหรืออมนุษย์จำพวกหนึ่ง เรียกเต็มว่า
• เสื้อผ้า     อาภรณ์ เครื่องนุ่งห่ม เครื่องแต่งกาย เครื่องแต่งตัว กิริยาท่าทางหรือการแสดงออกของผู้ชายเจ้าสําอาง เสื้อแจ็กเก็ตกีฬา ภูษณพาส ชุด เสื้อคลุม สิ่งปกคลุม
• เสื้อผ้าอาภรณ์     n. เครื่องนุ่งห่ม ชื่อพ้อง: เสื้อผ้า, เสื้อแสง, เครื่องแต่งกาย ตัวอย่างการใช้:
• ผ้า     น. สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำ เช่น ผ้าไหม ผ้าฝ้าย ผ้าขนสัตว์
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาภรณ์     -พอน น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ =
• ภร     ค้ําจุน เลี้ยงดู
• รณ     รน, รนนะ- น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. ( ป. , ส. ).
• หรู     ว. สวยงามด้วยการรู้จักประดับตกแต่งเกินกว่าปรกติธรรมดา เช่น แต่งตัวสวยหรู จัดห้องเสียหรูหรา.
• หรูหรา     ว. สวยงามด้วยการรู้จักประดับตกแต่งเกินกว่าปรกติธรรมดา เช่น แต่งตัวสวยหรู จัดห้องเสียหรูหรา.
• รู     น. ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่น รูหู รูจมูก รูปู รูงู.
• หรา     หฺรา ว. ก๋า, ร่า, เช่น เต้นหรา.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• เสื้อผ้าอาภรณ์ที่หรูหรา    เตาหลอมสำหรับเปลี่ยนเหล็กหล่อ เป็นเหล็กเหนียวที่ตีเป็นรูปร่างขึ้นได้