เส้นเอียง คือ

• เส้นแบ่ง
  เส้นทแยง
  เส้นเฉียง
  ขีดขวาง ระหว่างคำ

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เส้น     น. สิ่งที่มีลักษณะเป็นสาย แถว แนว ที่ไม่จำกัดความยาว เช่น เส้นผม เส้นขน เส้นโลหิต; เส้นเลือด เส้นเอ็น และเส้นประสาท;
• ส้น     น. ส่วนท้ายของเท้า เช่น อย่าเดินลงส้น รองเท้ากัดส้น, เรียกเต็มว่า ส้นเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ส้นปืน.
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอียง     ว. อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. ก.
• อี     ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• เสียงลั่นเอี๊ยดๆ    เสียงร้องจี๊ดๆ อย่างหนู
• เส้นเสียง    น. แผ่นเอ็นบาง ๆ ที่อยู่ในกล่องเสียง เป็นส่วนสำคัญในการเปล่งเสียง.
• เอนเอียง    ว. โน้มเอียง, ไม่เที่ยงตรง, เอียงเอน ก็ว่า.
• บินเอียง    หันหัวออกนอกเส้นทาง แล่นเอียง
• พื้นเอียง    การทแยง การลาด การเอียง พื้นลาด ส่วนที่เอียงลาด
• เดินเอียง    ทำให้เดินข้าง เคลื่อนไปทางข้าง เดินข้าง เอียงตัว
• แล่นเอียง    บินเอียง หันหัวออกนอกเส้นทาง
• เส้นเอ็น    น. เอ็น.