เอกบุคคล คือ

• เอกกะบุกคน, เอกะบุกคน, เอกกะบุหฺรุด, เอกบุหฺรุด
  น. คนเยี่ยมยอด, คนประเสริฐ.

• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอก     เอกะ-, เอกกะ- ว. หนึ่ง (จำนวน); ชั้นที่ ๑ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้น หรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท) เช่น ร้อยเอก
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กบ     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว บ ป พ ฟ ภ สะกด ว่า แม่กบ หรือ มาตรากบ. ๒ น. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินน้ำสะเทินบกในวงศ์ Ranidae ไม่มีหาง
• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุค     ลงบันทึกจองห้องพัก
• บุคคล     บุกคน, บุกคะละ-, บุกคนละ- น. คน (เฉพาะตัว); ( กฎ ) คนซึ่งสามารถมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า บุคคลธรรมดา;
• คค     กระทรวงคมนาคม
• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• เอกลักษณ์ของบุคคล    รูปพรรณ คุณสมบัติของคน ลักษณะของบุคคล ลักษณะนิสัยที่แสดงออก ลักษณะเฉพาะของบุคคล
• ปัจเจกบุคคล    ปัดเจกกะ- น. บุคคลแต่ละคน.
• แผนกบุคคล    ฝ่ายบุคคล
• เอกบุรุษ    เอกกะบุกคน, เอกะบุกคน, เอกกะบุหฺรุด, เอกบุหฺรุด น. คนเยี่ยมยอด, คนประเสริฐ.
• บุคคลหรือสิ่งที่เด้งกลับผู้มีหน้าที่เอาคนก่อกวนออกไป    คนโกหก ใหญ่และแข็งแรง
• บุคคลที่ถูกขับออก    คนจรจัดadj คนนอกคอก จัณฑาล ผู้ถูกทอดทิ้ง