เอาปลอกออก คือ

• ถอดเสื้อผ้า
  เอาเปลือกหุ้มออก
  ไม่ได้ตกแต่ง
  ไม่ได้ทำให้เรียบร้อย
  ไม่ได้หวี

• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอา     ๑ ก. ยึด เช่น เอาไว้อยู่; รับไว้ เช่น เขาให้ก็เอา; พา, นำ, เช่น เอาตัวมา; ต้องการ เช่น ทำเอาชื่อ ทำงานเอาหน้า; ถือเป็นสำคัญ เช่น เจรจาเอาถ้อยคำ
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• ปลอก     ปฺลอก น. สิ่งที่ทำเป็นวงสำหรับสวมหรือรัดของต่าง ๆ, เครื่องที่ทำสำหรับสวมสิ่งของต่าง ๆ เช่น ปลอกมีด ปลอกหมอน.
• ลอก     ก. เอาเปลือกหรือผิวออกมาเป็นแผ่น ๆ เช่น ลอกหนังงู ลอกเปลือกปอกระเจา, กิริยาที่เปลือกหรือผิวหลุดออกเป็นแผ่น ๆ เช่น หนังลอก,
• ลอกออก     ถลอก ถลอกปอกเปิก ปอกออก เปิดออก ลอกคราบ เอาออก เลือกออก เลาะออก ตกสะเก็ด หลุดออกเป็นแผ่น ขูดออก ถอดออก ปอก ปอกเปลือกกล้วย
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กอ     ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• ผู้ลอกเอาเปลือกออก    ผู้ชั่งตาชั่ง ผู้ทำหน้าที่วัด ผู้ลอกเอาเกล็ดออก ผู้ใช้ไม้บรรทัดวัด สัตว์ที่ลอกคราบ
• เอาเปลือกออก    ปอกเปลือก เอาสะเก็ดออก อยู่ในกระดอง อยู่ในปลอก อยู่ในเปลือก เอาออก ปอก กะเทาะ
• ลอกเปลือกออก    ปอกเปลือกออก
• การเอาเปลือกออก    การกะเทาะเปลือก
• ข้าวซึ่งสีเอาเปลือกออกแล้ว    ปลายข้าว