แขวนบ่า คือ

• ตะพาย
  สะพาย
  ห้อยบ่า
  เฉียงบ่า

• แข     น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
• แขวน     ๑ แขฺวน ก. เกี่ยวห้อยอยู่. ๒ แขฺวน น. ตัวไม้โครงหลังคา เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวระหว่างเต้ากับจันทันระเบียง, ค้างคาว หรือ โตงเตง ก็เรียก.
• ขวน     ขฺวน ( โบ ) ก. ขวนขวาย, ใฝ่, เช่น ขวนทรรป ว่าใฝ่จองหอง. ( ม. คำหลวง สักบรรพ).
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• นบ     ( กลอน ) ก. ไหว้, นอบน้อม.
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่า     ๑ น. ส่วนของร่างกายระหว่างคอกับหัวไหล่, โดยปริยายหมายถึงอินทรธนูหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บ่าเสา บ่าเสื้อ. ๒ ว.
• แขวนพู่ระย้า    ตกแต่งด้วยพวงมาลัย ประดับด้วยพู่ห้อย
• ขวัญแขวน    ก. ขวัญไปค้างอยู่ที่อื่น หมายความว่า ตกใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ อกสั่น เป็น อกสั่นขวัญแขวน.
• ที่แขวน    คนแขวน
• ไม้แขวน    ไม้แขวนเสื้อ
• ไส้แขวน    ว. หิวจัด มักใช้เข้าคู่กับคำ ไส้กิ่ว เป็น ไส้กิ่วไส้แขวน เช่น หิวจนไส้กิ่วไส้แขวน, ท้องกิ่วท้องแขวน ก็ว่า.
• คนแขวน    ที่แขวน มนุษย์จิ๋ว
• ดั้งแขวน    ดั้ง เสาดั้ง
• ผ้าแขวน    ผ้าม่าน ฉาก ผ้าพับ ผ้าหรือสิ่งทอทั้งหลาย มู่ลี่ ม่าน ร้านขายผ้า สิ่งที่เหมือนม่าน