แคระแกร็น คือ

• เล็กแกร็น
  แคระ
  เตี้ยมาก

• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แคระ     แคฺระ ว. เตี้ยเล็กกว่าปรกติ เช่น คนแคระ ม้าแคระ ต้นไม้แคระ.
• คระ     ๑ คฺระ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี คร- เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• แก     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus splendens ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกา แต่ตัวและปากเล็กกว่า ด้านหลังท้ายทอยสีเทา, อีแก ก็เรียก. ๒ ส.
• แกร็น     แกฺร็น ว. ไม่เจริญเติบโตตามปรกติ (ใช้แก่ คน สัตว์ และพืช).
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• สิ่งที่แคระแกร็น    สิ่งที่การเจริญเติบโตหยุดชะงัก
• สิ่งแคระแกร็น    การเจริญเติบโตที่หยุดชะงักหรือช้าลง การแสดงความสามารถหรือความคล่องแคล่ว การแสดงที่ทำให้ตะลึงพรึงเพริด การแสดงโลดโผน.vi.
• ซึ่งแคระเเกร็น    ซึ่งเตี้ยแคระ
• ทําให้แคระเกร็น    ทําให้ดูเล็กลง
• ชำระแค้น    ล้างตา ทวงแค้น แก้แค้น ล้างแค้น
• กระถินแคระ    desmanthus virgatus mimosa virgata
• ระแคะ    น. เล่ห์, เงื่อนความ.
• กระแฉ่น    (โบ) ก. ดังสนั่น เช่น ฟ้ากระแฉ่นเรือนผยองช่วยดู. (แช่งน้ำ).

• หากมีร่างแคระแกร็น อ่อนแอ ขี้โรค หรือพิการอย่างใด
• มันดูจะแคระแกร็น เหมือนหมากินเจเลย
• จัดทำแผนงานเพื่อแก้ไขปัญหาทุพโภชนาการ ภาวะแคระแกร็น และภาวะโรคอ้วน
• ผู้ที่ปากปิดสนิทปกติ แต่กระดูกคางไม่เจริญเติบโตจึงทำให้ดูแคระแกร็น
• ความแคระแกร็นในวัยเด็ก
• ที่ไม่พึงประสงค์ยังต้นไม้แคระแกร็นเพราะคุณต้องเอาใบอย่างต่อเนื่องจากถ้วยและในช่วงเวลาของการออกดอกน้ำกลายเป็นสีเหลืองจากเกสร