แตกออกเป็นเศษ คือ
- ทำให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ
แตกตัวออก
แยกออกเป็นชิ้น ๆ
- แตก ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก
- แตกออก ปริ งอก ผลิออก แตกหน่อ แยกออก หักออก แย้ม แยก ผลิ ฉีกขาด แตก กะเทาะ อ้าออก
- ตก ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
- กอ ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
- ออ ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
- ออก ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
- อก ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
- เป็น ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
- เป็นเศษ ขาด ๆ วิ่น ๆ ดูfragmental เป็นชิ้น เป็นสะเก็ด ไม่ปะติดปะต่อกัน
- เศษ น. ส่วนที่เหลือใช้การไม่ได้ตามวัตถุประสงค์, ส่วนที่เหลือซึ่งไม่ต้องการ, เช่น เศษกระดาษ เศษอาหาร เศษขยะ; สิ่งที่เกินหรือเลยจากจำนวนเต็มที่กำหนดไว้
- การแตกออกเป็นเศษ ส่วนน้อย เศษ จํานวนเล็กน้อย ส่วนปลีกย่อย เลขเศษส่วน
- เศษที่แตกออก ชิ้นที่แตกออก สะเก็ด ส่วนที่ยังทำไม่เสร็จ ส่วนที่ยังไม่สมบูรณ์ เศษที่บิ่นออก
- ทำให้แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตัวสั่น ปลิวสะบัด ตีแตก สั่นระริก แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
- แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตัวสั่น ปลิวสะบัด ตีแตก ทำให้แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สั่นระริก
- แตกออกเป็นชิ้นๆ แยกออกเป็นชิ้นๆ