แนวแบ่งเขต คือ

• ขอบ
  ขอบเขต
  เส้นบอกเขต
  เส้นแบ่งเขต

• แนว     น. สิ่งที่มีลักษณะเป็นแถว เช่น แนวสน แนวรั้ว หรือเป็นเส้นเป็นทางยาวไป เช่น ถูกเฆี่ยนเป็นแนว, โดยปริยายหมายถึงลักษณะเช่นนั้น เช่น แนวความคิด
• แนวแบ่ง     ค่าเฉลี่ยของเลขกลางจำนวนของกลุ่มเลขที่เรียงลำดับ ความมากน้อย ระหว่างกลาง แนวหรือเส้นกึ่งกลาง
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• แบ     ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
• แบ่ง     ก. แยกสิ่งที่เป็นอันเดียวกันหรือถือว่าเป็นอันเดียวกันออกเป็นส่วน ๆ เช่น แบ่งเงิน แบ่งของ.
• แบ่งเขต     กำหนดเขตแดน ปักเขต
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่ง     ก. ชี้, ระบุ, อ้างหรือแสดงให้รู้โดยเจาะจง, เช่น การกระทำของเขาบ่งชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด; ใช้ของแหลม ๆ
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขต     เขด น. แดนที่กำหนดขีดคั่นไว้ เช่น เขตป่า เขตบ้าน, เวลาที่กำหนดขีดคั่นไว้ เช่น หมดเขตวันที่ ๑๕. ( ป. เขตฺต). (โบราณเขียนว่า เขตร).
• แนวเขต    เส้นเขต ชายแดน พรมแดน เขตแดน แนวพรมแดน แนวเขตแดน
• การแบ่งเขต    การกำหนดเขตแดน การปักเขต เส้นปันเขต การกําหนดเขต
• เส้นแบ่งเขต    ขอบเขต เขตแดน เส้นเขต ขอทาน กั้นเขตแดน เส้นแบ่ง สายโทรศัพท์เชื่อม แนวนโยบาย ขอบ เส้นบอกเขต แนวแบ่งเขต เส้นแบ่งเขตแดน
• แบ่งเขตแดน    กําหนดอาณาเขต แบ่งอาณาเขต
• แนวเขตแดน    ชายแดน พรมแดน เขตแดน แนวพรมแดน แนวเขต เส้นเขตแดน