แบ่งอาณาเขต คือ

• กําหนดอาณาเขต
  แบ่งเขตแดน

• แบ     ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
• แบ่ง     ก. แยกสิ่งที่เป็นอันเดียวกันหรือถือว่าเป็นอันเดียวกันออกเป็นส่วน ๆ เช่น แบ่งเงิน แบ่งของ.
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่ง     ก. ชี้, ระบุ, อ้างหรือแสดงให้รู้โดยเจาะจง, เช่น การกระทำของเขาบ่งชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด; ใช้ของแหลม ๆ
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาณา     น. อำนาจปกครอง เช่น อาณาบริเวณ. ( ป. ; ส. อาชฺา).
• อาณาเขต     น. เขตแดนในอำนาจปกครอง.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขต     เขด น. แดนที่กำหนดขีดคั่นไว้ เช่น เขตป่า เขตบ้าน, เวลาที่กำหนดขีดคั่นไว้ เช่น หมดเขตวันที่ ๑๕. ( ป. เขตฺต). (โบราณเขียนว่า เขตร).
• แผ่อาณาเขต    ขยายพื้นที่ ขยายอาณาเขต แผ่อาณาบริเวณ
• ครอบครองอาณาเขต    ยึดครองบริเวณ
• การแผ่อาณาเขต    การขยายอาณาเขต
• ขยายอาณาเขต    v. แผ่พื้นที่ หรืออาณาเขตให้กว้างขึ้น ชื่อพ้อง: ขยายพื้นที่, แผ่อาณาเขต ตัวอย่างการใช้: เขมรขยายอาณาเขตเข้ามาในอาณาจักรทวาราวดีจนในที่สุดอาณาจักรทวาราวดีก็สูญสิ้นชื่อไป
• ทะเลอาณาเขต    น. ส่วนของทะเลซึ่งแต่ละประเทศกำหนดว่าอยู่ภายใต้อำนาจอธิปไตยของประเทศนั้น ๆ โดยกำหนดเป็นระยะทางวัดจากชายฝั่งทะเลตามแต่จะตกลงกัน. (อ. territorial sea).

• สงครามแบ่งแยกดินแดน ทำให้มีเส้นแบ่งอาณาเขต
• พวกโจรขโมยรถมีการแบ่งอาณาเขตกัน