แผ่นดินพิโรธ คือ

• ธรณีพิโรธ
  แผ่นดินไหว

• แผ่     ก. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิมหรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แผ่อาณาเขต แผ่หาง; ให้ เช่น แผ่ส่วนบุญ.
• แผ่น     น. สิ่งที่มีลักษณะแบน ๆ อย่างกระดาษหรือกระดาน เช่น แผ่นกระดาษ แผ่นกระดาน, ลักษณนามใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กระดาษแผ่นหนึ่ง กระดาน ๒
• แผ่นดิน     น. พื้นดินของโลก; รัฐ, ประเทศ, เช่น แผ่นดินไทย; รัชกาล เช่น ผลัดแผ่นดิน.
• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พิโรธ     ( ราชา ) ก. โกรธ, เคือง, ใช้ว่า ทรงพระพิโรธ. ( ป. , ส. วิโรธ ว่า การขัดขวาง).
• โร     โต ป่อง
• โรธ     ก. ขัดขวาง, ห้าม, กัน. ( ส. , ป. ).
• นิโรธ    นิโรด, นิโรดทะ- (แบบ) น. ความดับ; นิพพาน. (ป.).
• นิโรธ-    นิโรด, นิโรดทะ- (แบบ) น. ความดับ; นิพพาน. (ป.).
• พิโรธน์    ความโกรธ พิโรธ วิโรธ โมโห
• วิโรธ    น. พิโรธ.
• อวิโรธน์    อะวิโรด, อะวิโรทะนะ น. ความไม่ประพฤติผิดธรรม, ความไม่คลาดจากธรรม, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม และ ราชธรรม). (ป., ส.).
• โรธร    -ทอน ว. อ่อนเพลีย, ไม่มีแรง.
• เปลี่ยนพระเจ้าแผ่นดิน    ผลัดแผ่นดิน เปลี่ยนรัชกาล เปลี่ยนแผ่นดิน