แผ่พังพาน คือ

• ก. อาการที่งูเห่าหรืองูจงอางเป็นต้นชูและแผ่คอให้แบนเพื่อเตรียมฉกศัตรูเป็นต้น.

• แผ่     ก. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิมหรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แผ่อาณาเขต แผ่หาง; ให้ เช่น แผ่ส่วนบุญ.
• พัง     ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
• พังพาน     น. คองูเห่าหรืองูจงอางที่แผ่แบนออกทำท่าจะฉก, แม่เบี้ย ก็เรียก.
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาน     ๑ น. ภาชนะมีเชิงประเภทหนึ่ง มีหลายชนิด บางชนิดมีรูปทรงคล้ายจาน บางชนิดมีรูปทรงคล้ายขัน เชิงมีรูปร่างต่าง ๆ กัน
• พังพานงู    แม่เบี้ย
• พ้องพาน    ก. ประสบ, แตะต้อง, เช่น ขออย่าให้มีภัยอันตรายมาพ้องพาน.
• พังพาบ    ก. อาการที่นอนคว่ำ หน้าเชิด.
• พึ่งพา    ก. อาศัยกัน, ช่วยเหลือกัน.
• แผ้วพาน    ก. รบกวน เช่น ภัยอันตรายอย่าได้แผ้วพาน.
• พึ่งพากัน    พึ่งพาอาศัย
• พึ่งพาอาศัย    v. ช่วยซึ่งกันและกัน, เป็นที่พึ่งให้กัน , ชื่อพ้อง: พึ่งพากัน ตัวอย่างการใช้: ประเทศอุตสาหกรรมที่พัฒนาแล้วนั้นต้องพึ่งพาอาศัยทรัพยากรจากประเทศอื่นๆ ด้วย
• ซึ่งไม่พึ่งพาใคร    พอเลี้ยงตัวเองได้ พึ่งพาตัวเองได้ แบบพอเพียง ซึ่งทําเองได้ ซึ่งมีทุกสิ่งที่จําเป็น ซึ่งไม่ขึ้นอยู่กับใคร
• ที่พึ่งพาอาศัย    ที่พึ่ง ร่มไม้ชายคา
• พึ่งพาตัวเองได้    ซึ่งไม่พึ่งพาใคร พอเลี้ยงตัวเองได้ แบบพอเพียง