แลงกินฟัน คือ
- น. ชื่อโรคซึ่งเข้าใจผิดว่ามีแมงชนิดหนึ่งเกาะกินรากฟันทำให้ฟันผุ.
- แล ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
- แลง ๑ น. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า
- ลง ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
- งก ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
- กิน ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
- ฟัน ๑ ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ. ๒ น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด
- จําแลงกาย แปลง แปลงกาย แปลงตัว แปลงร่าง
- แลงสตัน ฮิวส์ ฮิวส์ เจมส์ แลงสตัน ฮิวส์
- ซึ่งกันและกัน กัน กันและกัน ต่อกัน แก่กันและกัน ต่างตอบแทนกัน ซึ่งแลกเปลี่ยนประโยชน์กัน ทั้งสองฝ่าย ร่วมกัน
- ถอนฟัน v. ดึงฟันให้หลุดออกไป , คำตรงข้าม: ใส่ฟัน
- น่านฟ้า น. พื้นที่ทางอากาศ, เขตทางอากาศ.
- เนฟิลีน เนฟิไลต์
- นักเล่นฟุตบอลตําแหน่งแนวป้องกัน นักเล่นฟุตบอลตําแหน่งกองหลัง
- ชะแลงขนาดสั้น เหล็กงัดขนาดสั้น
- เจมส์ แลงสตัน ฮิวส์ ฮิวส์ แลงสตัน ฮิวส์
มือถือ