แสนงอน คือ

• ว. มีแง่งอนมาก เช่น เธอมีนิสัยแสนงอนมาตั้งแต่เด็ก.

• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แสน     ว. สิบหมื่น; มากยิ่ง, เหลือเกิน, เช่น แสนลำบาก. น. ตำแหน่งนายทหารครั้งโบราณทางภาคพายัพ.
• แสนง     สะแหฺนง น. เสนง.
• สน     ๑ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกหนา ( Pinus merkusii Jungh. de Vriese), สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (
• นง     น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอน     ๑ น. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ,
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เจ้าแง่แสนงอน    ว. มีแง่งอนมาก.
• งอนง้อ    ก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, ง้องอน ก็ว่า.
• งอนงาม    อ่อนช้อย
• แสงอ่อน    แสงจาง แสงสลัว
• สนง.    ออฟฟิส สำนักงาน สํานักงาน
• แสงอ่อน ๆ    ความรู้สึกที่เลอะเลือน ความสะดุดใจ - แสงริบหรี่
• เสนง    สะเหฺนง, สะเหฺน่ง น. เขาสัตว์, เขนง, แสนง ก็ใช้. (ข.).

• ไหนมาดูซิ บั้นท้ายแสนงอน