โกตไต คือ
- น. เสื้อชนิดหนึ่ง เช่น ห่มโกตไตอวดอ้าง. (พยุหยาตรา), กุฏไต ก็ว่า.
- โก พี่
- ไต ( สรีร ) น. อวัยวะคู่หนึ่งของคนและสัตว์ อยู่ในช่องท้องใกล้กระดูกสันหลัง ทำหน้าที่ขับของเสียออกมากับน้ำปัสสาวะ; สิ่งซึ่งเป็นก้อนแข็งอยู่ในเนื้อ.
- กระแตไต่ไม้ ๑ น. ชื่อกลบท ตัวอย่างว่า หมายหมองมาดสวาทน้องมาดหมองหมาย; ชื่อเพลง เดิมเป็นของชาวเหนือพวกกะเหรี่ยง บัดนี้ใช้เป็นเพลงโหมโรงหรือเพลงเสภา ทำตอนรื่นเริง. ๒ น. ชื่อเฟินอิงอาศัยชนิด Drynaria quercifolia (
- ตับไตไส้พุง เครื่องใน ไส้พุง
- เมตไตรย เมดไตฺร น. พระนามของพระพุทธเจ้าที่จะมาตรัสรู้ข้างหน้า. (ป. เมตฺเตยฺย; ส. เมไตฺรย).
- จิตไม่ปกติ บ้าคลั่ง คำอุทานแสดงความไม่เห็นด้วย ความหมดหวังหรืออื่น ๆ adj บ้า ประหลาด มีสติฟั่นเฟือน วิตถาร สติฟั่นเฟือน สติฟั่นเฟือน adj สติแตก
- สังเกตได้ จับได้ ตรวจสอบได้ สะดุดตา ปรากฏตัวให้เห็นเด่นชัด เป็นที่สังเกตุ
- ไซโกต โอโอซีสท์
- ซึ่งมีสิ่งสังเกตได้ ซึ่งสังเกต
- ที่สังเกตได้ง่าย ที่เด่นชัด
- สังเกตไม่ออก ดูไม่ออก
- โกตดิวัวร์ สาธารณรัฐไอวอรี่โคสต์ ไอวอรี่โคสต์ ประเทศโกตดิวัวร์
- ที่สามารถสังเกตได้ ที่มองเห็นได้
- ไต่ ก. อาการที่เคลื่อนไปหรือคืบคลานไปของสัตว์บางจำพวก เช่น กระรอก กระแต มด หนอน; เดินไปด้วยความระมัดระวัง เช่น ไต่กันสาด ไต่ลวด, ขึ้นลงในที่ลำบากด้วยความระมัดระวัง เช่น ไต่เสากระโดง ไต่เขา, โดยปริยายหมา
- ไต้ น. ของใช้สำหรับจุดไฟให้สว่างหรือทำเชื้อเพลิง ทำด้วยไม้ผุหรือเปลือกเสม็ดคลุกกับน้ำมันยางแล้วห่อด้วยใบไม้เป็นดุ้นยาว ๆ หรือใส่กระบอก, ลักษณนามว่า ลูก, เรียกส่วนของไต้ที่ใช้เป็นเชื้อไฟ หรือส่วนของไต้ที
มือถือ