โชติก- คือ
โชติกะ-
น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป.).
- โชต ว. สว่าง, รุ่งเรือง, โพลง. ( ป. ).
- โชติ โชด, โชติ- น. ความรุ่งเรือง, ความโพลง, ความสว่าง. ( ป. ; ส. โชฺยติสฺ).
- โชติก โชติกะ- น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. ( ป. ).
- ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ติก ติกะ- ( แบบ ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. ( ป. ).
- ติก- ติกะ- ( แบบ ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. ( ป. ).
- โชติ- โชด, โชติ- น. ความรุ่งเรือง, ความโพลง, ความสว่าง. (ป.; ส. โชฺยติสฺ).
- โชตกะ โชตะกะ น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป.).
- โชติช่วง โชด- ว. สว่างรุ่งโรจน์, ช่วงโชติ ก็ว่า.
- โชติรส โชติ- น. แก้ววิเศษชนิดหนึ่งมีรัศมีรุ่งเรือง. (ป.).
- ช่วงโชติ ก. สว่างรุ่งโรจน์, โชติช่วง ก็ว่า.
- ซึ่งลุกโชติช่วง ซึ่งค่อย ๆ บานออก สว่างแวววับ
- มหาโชตรัต มะหาโชตะรัด น. ชื่อตำราแพทย์แผนโบราณว่าด้วยระดูสตรี.
- ลุกโชติช่วง v. สว่างวาบ, สว่างจ้าขึ้น , ชื่อพ้อง: ลุก, ลุกช่วง ตัวอย่างการใช้: คบเพลิงเหนือสนามราชมังคลากีฬาสถานลุกโชติช่วงขึ้นแล้ว
- อย่างช่วงโชติ อย่างรุ่งโรจน์ อย่างสุกใส อย่างสุกสว่าง
มือถือ