โบกขรพรรษ คือ
- -พัด
น. ฝนดุจน้ำตกลงในใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนน้ำตกลงบนใบบัว. (ป. โปกฺขร ว่า ใบบัว + ส. วรฺษ ว่า ฝน).
- โบ น. เชือกหรือริบบิ้นทำเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. ( อ. bow).
- โบก ก. พัด, ทำให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง; ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน.
- โบกขร โบกขะระ- น. ใบบัว. ( ป. โปกฺขร).
- บก น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
- รพ รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
- พร พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
- พรรษ พัด, พันสะ- น. ฝน; ปี. ( ส. วรฺษ; ป. วสฺส).
- โปกขรพรรษ โปกขะระพัด น. โบกขรพรรษ. (ป. โปกฺขรวสฺส).
- โบกขร- โบกขะระ- น. ใบบัว. (ป. โปกฺขร).
- โบกขรณี -ขะระนี, -ขอระนี น. สระบัว. (ป. โปกฺ-ขรณี).
- บรรพตศิขร (แบบ) น. ยอดเขา. (ส. ปรฺวต + ศิขร).
- พรรษ- พัด, พันสะ- น. ฝน; ปี. (ส. วรฺษ; ป. วสฺส).
- พรรษา พันสา น. ช่วงระยะเวลา ๓ เดือนในฤดูฝน เช่น เข้าพรรษา จำพรรษา; ปี เช่น บวช ๓ พรรษา, (ราชา) มีพระชนมายุ ๒๕ พรรษา. (ส. วรฺษ; ป. วสฺส, วสฺสาน).
- โบกขึ้นโบกลง กระพือปีก ขยับปีก
- พระขรรค์ ดาบ กระบี่
มือถือ