โภชนาการเกิน คือ

• การให้สารอาหารมากเกินไป
  การให้อาหารมากเกินไป

• โภช     โพด น. ของควรบริโภค. ( ป. โภชฺช; ส. โภชฺย).
• โภชน     โพชะนะ-, โพดชะนะ น. อาหาร; การกิน, การกินข้าว. ( ป. , ส. ).
• โภชนา     การให้อาหาร โภชนะ โภชนาวิทยา อาหาร ข้าวปลาอาหาร
• โภชนาการ     โพชะนา-, โพดชะนา- น. วิทยาศาสตร์ประยุกต์แขนงหนึ่ง ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างอาหารกับกระบวนการต่าง ๆ
• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• ชนา     ชะ- ( กลอน ) น. ชน เช่น เอาลวดถักคั่นกันชนา. ( นิ. เกาะแก้วกัลกตา ).
• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• นาก     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Mustelidae ขนลำตัวสีน้ำตาลอมเทา มี ๒ ชั้น ชั้นในละเอียด ชั้นนอกหยาบ หัวกว้างและแบน
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกิน     ว. พ้น, เลย, คำนี้ใช้แก่ลักษณะที่มีมากกว่าหรือยิ่งกว่ากำหนด เช่น เกินขนาด เกินฐานะ เกินเวลา เกินสมควร.
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• นักโภชนาการ    n. ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญเรื่องอาหารตามหลักวิทยาศาสตร์ ชื่อพ้อง: โภชนากร ตัวอย่างการใช้: เมื่อพูดถึงสังกะสีนักโภชนาการจะนึกถึงแร่ธาตุที่เป็นสารอาหารอย่างหนึ่งที่จำเป็นต่อร่างกาย clf.
• โภชนาการเพื่อฟื้นฟูสุขภาพ    อาหารเพื่อการฟื้นฟูสุขภาพ อาหารเพื่อรักษาโรค อาหารโรงพยาบาล โภชนาการคลินิก โภชนาการสุขภาพ