โย่งเย่ง คือ

• ว. อาการที่คนสูงโย่งเดินโยกเยกไปมา; ไม่รัดกุม.

• โย     ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
• โย่ง     ว. ลักษณะที่สูงกว่าปรกติ เมื่อเคลื่อนไหวดูประหนึ่งว่าโยกเยกไปมา เช่น สูงโย่ง.
• โย้เย้    ว. รวนหรือซวนเซมีอาการจะหลุดหรือทลายลง เช่น ฟันโย้เย้ เรือนโย้เย้, ไม่ตรงรูป เช่น เขียนหนังสือโย้เย้.
• โยเย    ว. เกเร, เกะกะ; ร้องไห้งอแง, ขี้อ้อน, (มักใช้แก่เด็กเล็ก ๆ). ก. พูดรวนเร.
• โยกเยก    ก. เคลื่อนไหวไปมา, โอนไปเอนมา, เช่น อย่านั่งโยกเยก เสาโยกเยกเพราะปักไม่แน่น.
• ช่างเย็บผ้าที่เป็นผู้หญิง    ช่างตัดเย็บผู้หญิง
• เยิง    ๑ ว. ป่าเถื่อน. น. ป่า เช่น มาแต่เยิง. ๒ (ถิ่น-อีสาน) ส. เรา. (ข.).
• โป้งโย้ง    ว. โป้งโล้ง.
• โยนทิ้ง    กำจัด ขว้างทิ้ง เขวี้ยงทิ้ง ทิ้ง ปล่อย หย่อน ละทิ้ง ทอดทิ้ง ทิ้งไป กําจัด โละ ทรงตัวได้ดีขึ้น โยนลงทะเลเพื่อทำให้เรือเบาและ เหวี่ยงทิ้ง
• โย่ง ๆ    ว. อาการที่คนผอมสูงเดินก้าวยาว ๆ เรียกว่า เดินโย่ง ๆ.
• รองเท้าโยนโบว์ลิ่ง    รองเท้าโบว์ลิ่ง
• เยียมั่ง    ก. ทำเป็นคนมั่งมี.
• เย่อหยิ่ง    ว. จองหองเกินฐานะ, แสดงอาการยโสโอ้อวด, ถือตัว, อวดดี.
• โต้เเย้ง    แย้ง โต้เถียง
• อย่างเยิ่นเย้อ    อย่างฟุ่มเฟือย