โรคบาดทะยัก คือ
สัทอักษรสากล: [rōk bāt tha yak] การออกเสียง:
"โรคบาดทะยัก" การใช้"โรคบาดทะยัก" อังกฤษ"โรคบาดทะยัก" จีน
ความหมายมือถือ
- โรคที่ทําให้ขากรรไกรแข็ง
เชื้อบาดทะยัก
บาดทะยัก
- โร โต ป่อง
- โรค โรก, โรคะ- น. ภาวะที่ร่างกายทำงานได้ไม่เป็นปรกติเนื่องจากเชื้อโรคเป็นต้น. ( ป. , ส. ).
- คบ ๑ น. ง่ามต้นไม้ที่กิ่งใหญ่กับลำต้นแยกกัน, คาคบ หรือ ค่าคบ ก็ว่า. ๒ น. ของใช้สำหรับจุดไฟให้สว่าง ทำด้วยของแห้งเช่นใบไม้และขี้กบเป็นต้น
- บา น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
- บาด ก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.
- บาดทะยัก น. โรคที่เกิดจากตัวเชื้อโรคบาดทะยัก ( Clostridium tetani ) เข้าสู่แผล ทำให้มีอาการกระตุก และชักแข็ง หลังแอ่น โดยมากถึงตาย.
- ทะ ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
- ยัก ๑ ก. อาการที่คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, ทำให้คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, เช่น ยักคิ้ว ยักไหล่ เดินก้นยักไปยักมา;
- เชื้อบาดทะยัก โรคบาดทะยัก
- โรคบิดอะมีบา โรคบิดมีตัว
- บาดทะจิต น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง มักกำเริบขึ้นเป็นครั้งคราว มีอาการหงุดหงิด จิตฟุ้งซ่าน.
- บาดทะพิษ น. แผลที่ตัวเชื้อโรค Streptococciเข้าไป ทำให้เลือดเป็นพิษ.
- บานทะโรค น. โรคริดสีดวงทวารชนิดหนึ่ง ที่ดากบานออกมาข้างนอก.
- โรคบากัสโซสิส โรคปอดชานอ้อย
- โรคบิด บิด โรคอุจจาระร่วง