ไต่คู้ คือ

• น. เครื่องหมายชนิดหนึ่ง มีรูปดังนี้ ็ ทำให้คำนั้น ๆ มีเสียงสั้น เรียกว่า ไม้ไต่คู้.

• ไต     ( สรีร ) น. อวัยวะคู่หนึ่งของคนและสัตว์ อยู่ในช่องท้องใกล้กระดูกสันหลัง ทำหน้าที่ขับของเสียออกมากับน้ำปัสสาวะ; สิ่งซึ่งเป็นก้อนแข็งอยู่ในเนื้อ.
• ไต่     ก. อาการที่เคลื่อนไปหรือคืบคลานไปของสัตว์บางจำพวก เช่น กระรอก กระแต มด หนอน; เดินไปด้วยความระมัดระวัง เช่น ไต่กันสาด ไต่ลวด,
• คู     ๑ น. ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บน้ำไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น
• คู้     ก. ตรงกันข้ามกับ เหยียด, งอเข้า เช่น คู้เข่า.
• ไม้ไต่คู้    น. เครื่องหมายรูปดังนี้ ็.
• ไตรดายุค    ไตฺร- น. ชื่อยุค ที่ ๒ ของจตุรยุคตามคติของพราหมณ์ ในยุคนี้ธรรมะและอายุของมนุษย์ลดลงเหลือ ๓ ใน ๔ ส่วนเมื่อเทียบกับในสมัยกฤดายุค. (ส. เตฺรตายุค; ป. เตตายุค). (ดู จตุรยุค).
• ไต้    น. ของใช้สำหรับจุดไฟให้สว่างหรือทำเชื้อเพลิง ทำด้วยไม้ผุหรือเปลือกเสม็ดคลุกกับน้ำมันยางแล้วห่อด้วยใบไม้เป็นดุ้นยาว ๆ หรือใส่กระบอก, ลักษณนามว่า ลูก, เรียกส่วนของไต้ที่ใช้เป็นเชื้อไฟ หรือส่วนของไต้ที
• ไต๋    (ปาก) น. กลเม็ด, ทีเด็ด, ความลับ, เจตนาแท้จริงซึ่งซ่อนเร้นไว้; ไพ่ตัวสำคัญซึ่งปิดไว้ไม่ให้คู่แข่งรู้. (จ.).
• กรดไตรเบสิค    ไตรเบสิกแอซิด กรดไตรเบสิกแอซิด
• สไตล์คลาสสิค    ศิลปะคลาสสิค
• การโยนลูกสไตร์ค    การโยนลูกกระทบลูกตั้งโบว์ลิ่งล้มหมด
• คุณต้องไตร่ตรองให้ดี    คุณคิดดูว่า
• ขี้ไต้    ๑ น. ส่วนของไต้ที่ใช้เป็นเชื้อไฟหรือส่วนของไต้ที่จุดและเขี่ยให้ร่วงหล่นลง. ๒ ดู กะล่อน ๑.
• รู้ไต๋    ก. รู้ความลับ, รู้ความในใจ, เช่น พอเขามาตีสนิทก็รู้ไต๋แล้วว่าต้องการอะไร.
• ไตร    ๑ ไตฺร ว. ไกร, ยิ่ง, เช่น ตรัสไตร. ๒ ไตฺร ก. กำหนด, นับ, ตรวจ. ๓ ไตฺร ว. สาม, คำสำหรับนำหน้าสมาสอย่างเดียว (บางทีใช้ว่า ตรี ก็ได้) เช่น ไตรลักษณ์ ไตรทวาร, แม้จะพูดไว้ท้ายคำบ้าง เช่น ผ้าไตร หอไตร ก็เ