ไปเป็นประจํา คือ

• ไปบ่อย

• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นประจํา     สม่ําเสมอ เป็นปรกติ ซ้ําๆ บ่อย บ่อยๆ เสมอๆ เป็นปกติประจํา เป็นธรรมดา เป็นปกติ เป็นกิจวัตร เสมอ ทุกครั้ง ทุกคราว ทุกที ครั้งแล้วครั้งเล่า
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประจํา     บ่อย เป็นนิตย์ เสมอ ทุกครั้ง บ่อยๆ เป็นอาจิณ เสมอๆ นิจสิน ปกติ สม่ําเสมอ เป็นกิจวัตร เป็นนิจ เป็นปกติ ประจําการ ธรรมดา
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จํา     จําไว้ อย่าลืม จดจํา จําได้ ทบทวน ระลึก รําลึก หวนคิด
• สถานที่ที่ไปเป็นประจำ    สถานที่ที่ไปบ่อย
• ซึ่งเป็นประจํา    ชุก ซ้ําแล้วซ้ําเล่า ถี่ บ่อย เป็นนิจสิน
• ทําเป็นประจํา    ติด ที่ติดเป็นนิสัย
• สิ่งที่ทําเป็นประจํา    กิจวัตร
• อย่างเป็นประจํา    อย่างสม่ําเสมอ อย่างเป็นนิสัย
• เป็นปกติประจํา    เป็นประจํา
• เห็นเป็นประจํา    เห็นบ่อยๆ เห็นอยู่