ไพรศรี คือ

• พง
  พงพี
  พงไพร
  พนา
  พนาลัย
  ไพร

• ไพ     ( โบ ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒ อัฐ เท่ากับ ๑ ไพ.
• ไพร     ไพฺร น. ป่า; ขอบ, ริม, เรียกตอกเส้นกลม ๆ ที่อยู่ใต้ขอบกระบุงกระจาดเป็นต้น ว่า ตอกไพร.
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• ศร     สอน น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศร กับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,
• ศรี     ๑ สี น. มิ่ง, สิริมงคล, ความรุ่งเรือง, ความสว่างสุกใส, ความงาม, ความเจริญ, เช่น ศรีบ้าน ศรีเรือน ศรีเมือง, ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• พระนครศรีอยุธยา    n. ชื่อจังหวัดหนึ่งในภาคกลางของประเทศไทย ชื่อพ้อง: อยุธยา, จังหวัดอยุธยา ตัวอย่างการใช้: ขันลงหินทำกันมากที่ตำบลอรัญญิก อำเภอเมือง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา clf.: จังหวัด
• ไพรี    น. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).
• ไพรู    ว. งาม, รุ่งเรือง.
• ไพร่    ไพฺร่ (โบ) น. ชาวเมือง, พลเมืองสามัญ; คนเลว. ว. สามัญ.
• มารศรี    มาระสี (แบบ) น. นาง, นางงาม.
• ไกรศร    ไกฺรสอน (กลอน) น. สิงโต เช่น เสือคร่งเสือแผ้วเอนกาไลยไกรสรสีหส่งเสียงแขง. (ม. ร่ายยาว มหาพน). (แผลงมาจาก เกสรี).
• ไกรศรี    ๑ ไกฺรสี ว. ผู้ยิ่งด้วยสิริ. (ไกร + ศรี). ๒ ไกฺรสี (แบบ) น. สิงโต. (แผลงมาจาก เกสรี).
• จังหวัดพระนครศรีอยุธยา    อยุธยา
• คูไพรต์    แร่คูไพรต์