ไพร่ส่วย คือ

• (โบ) น. พวกไพร่หลวงที่ไม่ต้องการเข้าประจำการ แต่ต้องหาสิ่งของใช้ในราชการส่งมาแทนทุกปี.

• ไพ     ( โบ ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒ อัฐ เท่ากับ ๑ ไพ.
• ไพร     ไพฺร น. ป่า; ขอบ, ริม, เรียกตอกเส้นกลม ๆ ที่อยู่ใต้ขอบกระบุงกระจาดเป็นต้น ว่า ตอกไพร.
• ไพร่     ไพฺร่ ( โบ ) น. ชาวเมือง, พลเมืองสามัญ; คนเลว. ว. สามัญ.
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• ส่วย     ๑ น. ของที่เรียกเก็บจากพื้นเมืองส่งเป็นภาคหลวงตามวิธีเรียกเก็บภาษีอากรในสมัยโบราณ;
• ไพรี    น. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).
• ไพรู    ว. งาม, รุ่งเรือง.
• เกรตไพรีนีส    สุนัขพันธุ์เกรตไพรีนีส
• คูไพรต์    แร่คูไพรต์
• ชีไพร    ดาบส ผู้บําเพ็ญพรต ฤษี โยคี
• บังไพร    ก. เสกกิ่งไม้ถือบังตัวให้สัตว์เห็นเป็นป่าไม่เห็นตัวคน ใช้ในการคล้องช้างเป็นต้น.
• พงไพร    n. คงหญ้าหรือดงไม้ที่รวมกันเป็นผืนป่า ชื่อพ้อง: ป่า, ดง, พนาลัย, ไพร, พนา, พงพี ตัวอย่างการใช้: กรมป่าไม้อาจฝันเฟื่องไปว่าพงไพรที่ถูกเผาทิ้งไปแล้วนั้นคงจะกลับเขียวชอุ่มขึ้นมา clf.:
• สมุนไพร    สะหฺมุนไพฺร น. ผลิตผลธรรมชาติ ได้จาก พืช สัตว์ และแร่ธาตุ ที่ใช้เป็นยา หรือผสมกับสารอื่นตามตำรับยา เพื่อบำบัดโรค บำรุงร่างกาย หรือใช้เป็นยาพิษ เช่น กระเทียม น้ำผึ้ง รากดิน (ไส้เดือน) เขากวางอ่อน กำม
• เบิกไพร    ก. ทำพิธีก่อนจะเข้าป่า.
• โคไพร    ดู กูปรี.