ไพศาขบุรณมี คือ

• ไพสาขะบุระนะมี
  น. วันเพ็ญเดือน ๖. (ส.; ป. วิสาขปุณฺณมี).

• ไพ     ( โบ ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒ อัฐ เท่ากับ ๑ ไพ.
• ไพศาข     ไพสาขะ น. เดือน ๖; ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๑๖ ของดาวฤกษ์ ๒๗. ( ป. วิสาข; ส. ไวศาข).
• ขบ     ๑ ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบ บาทา. ( โลกนิติ );
• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• รณ     รน, รนนะ- น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. ( ป. , ส. ).
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• ไพศาข-    ไพสาขะ น. เดือน ๖; ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๑๖ ของดาวฤกษ์ ๒๗. (ป. วิสาข; ส. ไวศาข).
• ไพศาขะ    ไพสาขะ น. เดือน ๖; ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๑๖ ของดาวฤกษ์ ๒๗. (ป. วิสาข; ส. ไวศาข).
• ไพศาขมาส    ไพสาขะมาด น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์วิศาขะ คือ เดือน ๖ ตกในราวเดือนพฤษภาคม. (ส.; ป. วิสาขมาส).
• ไพศาล    ว. กว้างใหญ่. (ส. วิศาล; ป. วิสาล).
• วิศาขบูชา    น. วิสาขบูชา, การบูชาในวันเพ็ญเดือน ๖ ซึ่งเป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพานของพระพุทธเจ้า. (ส. วิศาข + ปูชา; ป. วิสาข + ปูชา).
• กว้างใหญ่ไพศาล    กว้างขวาง กว้างใหญ่ มหึมา มโหฬาร ไพศาล
• ความไพศาล    ความมากมาย ความกว้างขวางมาก ความมหึมา ความใหญ่โตมาก
• บูรณมี    น. วันเพ็ญ.
• ความกว้างใหญ่ไพศาล    ความมากมาย ความกว้างขวางมาก ความมหึมา ความใหญ่โตมาก