ไม่มีรอยเปรอะเปื้อน คือ

• มีสีเดียว
  ไม่มีจุด
  ไม่มีจุดด่างพร้อย
  ไม่มีมลทิน
  ไม่มีราคี
  ไม่มีแต้ม

• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่มี     v. ไม่ปรากฏอยู่ คำตรงข้าม: มี ตัวอย่างการใช้: ภายในห้องไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• มีรอย     ซึ่งพูดออกมา มีเครื่องหมาย
• มีรอยเปรอะ     มีควันพุ่งโขมง มีรอยด่างพร้อย มีรอยเปื้อน สกปรก
• มีรอยเปรอะเปื้อน     เป็นจุด ๆ ไม่เข้าเกณฑ์
• รอ     ๑ น. หลักปักกันกระแสน้ำ เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง. ๒ ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ,
• รอย     น. ลักษณะที่เป็นเส้น เป็นริ้ว หรือลวดลายเป็นต้นที่ปรากฏอยู่บนพื้นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น รอยขีด รอยหน้าผากย่น รอยพระบาท รอยต่อ รอยประสาน; เค้า,
• รอยเปรอะ     รอยด่าง จุดด่างพร้อย รอยเลอะ รอยเปื้อน จุดด่าง รอยด่างพร้อย
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เปร     เปฺร ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
• เปรอ     เปฺรอ ก. บำเรอ. ( ข. เปฺรี ว่า ใช้).
• เปรอะ     เปฺรอะ ว. เลอะ เช่น ผ้าเปรอะ, เกรอะกรัง เช่น สนิมเปรอะ, หมักหมม เช่น ขี้ไคลเปรอะ; ( ปาก ) โดยปริยายหมายความว่า สับสน, ยุ่งเหยิง, เช่น
• เปรอะเปื้อน     ว. เลอะเทอะ, เปื้อนเปรอะ ก็ว่า.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• เปื้อน     ก. ติดสิ่งที่ทำให้เกิดสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการ เช่น เปื้อนโคลน เปื้อนแกง เปื้อนเลือด. ว. มีสิ่งสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการติดอยู่
• ปื้อ     ว. ดำมืด, มักใช้ประกอบคำ ปึ้ด เป็น ปึ้ดปื้อ.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒