ไม้วัด คือ

• ไม้บรรทัด

• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• วัด     ๑ น. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น. ๒ ก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น
• ไม่ได้วัด    ไพศาล ไม่มีจังหวะ ไม่สัมผัสเสียง ไม่ได้ประเมิน
• วุ่นไม่หยุด    ยุ่งไม่หยุด
• อยู่ดีไม่ว่าดี    (สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
• ไม้รูบีวู้ด    ไม้เรดแซนดัลวู้ด
• ไม่ดูเงาหัว    (สำ) ก. ไม่รู้จักประมาณตน.
• ที่ดูไม่คล่องแคล่ว    งุ่มง่าม ติดขัด
• วุ่นวายไม่หยุด    ทํานู่นทํานี่ตลอด ย้ายไปย้ายมาตลอด
• เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด    (สำ) น. ผู้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.
• ดิ่ว    ว. แน่ว, ใช้ประกอบคำ ตรง ว่า ตรงดิ่ว เช่น ถนนสายนี้ตรงดิ่วสุดลูกหูลูกตา.
• ดิ้ว    น. หวายหรือไม้วงกลมสำหรับเสียบซี่กรงนก; ชื่อไม้อันเล็กประมาณเท่านิ้วมือ สำหรับเอาหวายผูกตรึงเข้ากับเซ็นฝาไม้ไผ่; ไม้ถือมีลักษณะแบนหนา ยาวราวศอกหนึ่ง ที่พวกนักเลงถือ.
• วิด    ก. อาการที่ทำให้น้ำพร่องหรือหมดไปด้วยวิธีวัก สาด หรือด้วยเครื่องวิดมีระหัดเป็นต้น เช่น วิดน้ำออกจากเรือ วิดน้ำออกจากบ้าน, ถ้าใช้วิธีอย่างเดียวกันนั้นถ่ายเทน้ำจากที่หนึ่งเข้าสู่อีกที่หนึ่ง ใช้ว่า วิด
• วี้ด    ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• วุด    ก. เป่าชุดให้ไฟลุก, ฮุด ก็ว่า.

• มีประเภทของกฎหมาย ที่แกไม่อาจลงมือด้วยแค่ใช้ไม้วัดกฎได้
• ถ้าผมวางไม้วัดใกล้ๆ กับตรงนี้
• ผมจะดึงไม้วัดให้ยาวออกมาอีก
• อย่าอ้างคำคมตามต้นไม้วัด
• มันก็ไม่ได้มีไม้วัด
• ทูตสวรรค์องค์ที่พูดกับข้าพเจ้านั้น ถือไม้วัดทองคำเพื่อจะวัดเมือง และวัดประตูและกำแพงของเมืองนั้น
• เมืองนั้นเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้างยาวเท่ากันและท่านเอาไม้วัดเมืองนั้น ได้สองพันสี่ร้อยกิโลเมตร กว้างยาวและสูงเท่ากัน