ขะข่ำ คือ
- (โบ; กลอน) ว. คล้ำ, มืดมัว, เขียนเป็น ขข่ำ ก็มี เช่น ฟ้าแมลบมล่นนร้อง ท้องฟ้าเขียวขข่ำ ยงงฝนพพร่ำพรอยพรำ อื้ออึงอัมพรระงม ด้วยกำลงงลมพายุพัดน้นน. (
ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).
- ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
- เขะขะ: ว. เกะกะ, กีดขวาง.
- อีเหละเขะขะ: -เหฺละเขฺละขฺละ, -เหฺละ-ว. เกะกะ, เกลื่อนกลาด.
