ขาแข้ง คือ
- n.
อวัยวะตั้งแต่สะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดิน ชื่อพ้อง: ขา, แข้งขา
ตัวอย่างการใช้: ยิ่งเวลาใกล้แสดงเธอจะประหม่ามาก เวลาเดินขาแข้งมันคอยจะพันกันอยู่เรื่อย
clf.: ข้าง
- ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
- ขา: ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
- แข: น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
- แข้: ( ถิ่น-อีสาน ) น. จระเข้ ( ดู จระเข้ ).
- แข้ง: น. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, หน้าแข้งก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์.
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
