ชักช้า คือ

สัทอักษรสากล: [chak chā]การออกเสียง:

ชักช้า การใช้"ชักช้า" อังกฤษ"ชักช้า" จีน

ว. โอ้เอ้, ล่าช้า.

ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
ชัก: ๑ ก. ดึงสายเชือกเป็นต้นที่ผูกอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้สิ่งนั้นเคลื่อนไหวไปตามต้องการ เช่น ชักว่าว ชักรอก; ดึง, ดึงออกมา, ดึงขึ้น, เช่น
ั: ชั่วคราว
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
กช: กด, กดชะ- ( กลอน ; ตัดมาจาก บงกช) น. ดอกบัว เช่น ดุจบัวอันบานชู กชกรรณิกามาศ. ( สมุทรโฆษ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ กร เป็น กรกช เช่น
ช้า: ๑ ว. ค่อย ๆ เคลื่อนไป, ไม่เร็ว, ไม่ไว, เช่น เดินช้า วิ่งช้า; ล่า, ไม่ทันเวลาที่กำหนด, เช่น มาช้า. ๒ ว. หยาบ, ชั่ว, เลว, ทราม, เช่น
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

คุณสองคน ทำเรื่องคิงต่อ อย่าชักช้า เรามีอีกศพนึง

ถ้าข้ายังชักช้า มีหวังโอบีวันส่งโคลนมาตามข้าแน่

ฉันถึงไม่ชอบนายไง จอห์น น่าเกลียด ชักช้า นุ่มนวล

เค้ามาแล้ว เร็วๆ เข้า รีบไปจับเค้า ชักช้าอยู่ได้

เอาผลไม้กับกับเหล้ามาอีก เอามาเยอะๆ อย่าชักช้าสิ !

ชักช้า คือ

ประโยค

คำอื่น ๆ