บุพ- คือ

• บุบพะ-
  ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).

• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• บุ:     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุพ:     บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. ( ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.

คำอื่น ๆ

1. "บุปผชาติ" คือ
2. "บุปผวิกัติ" คือ
3. "บุปผา" คือ
4. "บุปผาชน" คือ
5. "บุพ" คือ
6. "บุพกรรม" คือ
7. "บุพการี" คือ
8. "บุพกิจ" คือ
9. "บุพชาติ" คือ
10. "บุปผาชน" คือ
11. "บุพ" คือ
12. "บุพกรรม" คือ
13. "บุพการี" คือ