บุปผาชน คือ
สัทอักษรสากล: [bup phā chon]การออกเสียง: บุปผาชน การใช้"บุปผาชน" อังกฤษ
- n.
กลุ่มบุคคลกลุ่มหนึ่งในช่วงทศวรรษที่ 60 ที่ปฏิเสธสังคม และแสวงหาความสุขตามที่ตนเห็นว่าควรจะเป็น ชื่อพ้อง: ฮิปปี้
ตัวอย่างการใช้: ทศวรรษของสงครามเวียตนาม บุปผาชนในสังคมแสดงให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
- บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
- บุ: ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
- บุปผ: บุบผะ- น. ดอกไม้. ( ป. ปุปฺผ; ส. ปุษฺป).
- บุปผา: ดอกไม้ บุปผชาติ บุษปะ ผกา มาลี บุปชาติ ดอก บุษบา ผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุด พืชดอกไม้ ภาวะที่ดอกกำลังบาน ระยะที่รุ่งเรืองหรืองดงามที่สุด มาลย์ มาลา มาลัย
- ุ: คําตัดสินสุดท้าย
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผา: น. หินที่เขา เช่น หน้าผา เนินผา ผาลาด, ภูเขา เช่น เชิงผา, เรียกภูเขาด้านที่มีแผ่นหินตั้งชันว่า หน้าผา.
- ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
- ชน: ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
