สะบัก คือ

สัทอักษรสากล: [sa bak]การออกเสียง:

pic068.jpg (สะบัก) น. กระดูกส่วนที่เป็นฐานรองรับต้นแขน อยู่ถัดบ่าลงไปข้างหลัง ปลายด้านนอกเป็นที่หัวกระดูกต้นแขนเกาะยึด.

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สะ: ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บัก: ๑ ( ถิ่น ) น. คำเรียกชายที่เสมอกันหรือต่ำกว่า ตรงกับคำว่า อ้าย. ๒ ( ถิ่น ) น. ของลับผู้ชาย.
ั: ชั่วคราว
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

รอยบากจากกระดูกสะบัก จะเปิดออกได้จากสาเหตุเดียว

อาวุธของคนร้ายก็บากลง ตั้งแต่บริเวณกระดูกสะบัก

ใช่เลย ผมพนันว่าไอหมอนั่นไม่ได้สะบักสะบอมเพราะพอล

และแขนท่อนบนเคลื่อนไหว โดยกระดูกสะบักหัวไหล่

วัดเส้นรอบวงแนวนอน บริเวณรักแร้ บริเวณกระดูสะบัก