สัตว์ป่า คือ
สัทอักษรสากล: [sat pā]การออกเสียง: สัตว์ป่า การใช้"สัตว์ป่า" อังกฤษ"สัตว์ป่า" จีน
- สัตว์เดรัจฉาน
มนุษย์ที่ดุร้ายเยี่ยงสัตว์ป่า
สัตว์
เดียรัจฉาน
สิ่งมีชีวิต
สัตว์เดียรัจฉาน
มฤค
- ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
- สัต: ๑ สัด, สัดตะ- ว. ดี, งาม; น่านับถือ. ( ส. ). ๒ สัด, สัดตะ- ว. เจ็ด. ( ป. สตฺต; ส. สปฺต).
- สัตว: สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
- สัตว์: สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
- ั: ชั่วคราว
- ต: พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
- ์: ผู้สมรู้ร่วมคิด คําศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งสมรู้ร่วมคิด เครื่องประดับตามสมัยนิยม ซึ่งเป็นส่วนเพิ่มเติม
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
- ป่า: น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "สัตว์ปีกที่สามารถล่าเพื่อเป็นกีฬาได้" คือ
- "สัตว์ปีกที่เกาะอยู่กันเป็นฝูง" คือ
- "สัตว์ปีกที่เลี้ยงไว้ใช้เป็นอาหารในครัวเรือน" คือ
- "สัตว์ปีกที่ใช้กินเป็นอาหาร" คือ
- "สัตว์ป่น" คือ
- "สัตว์ป่าในตระกูลแมว" คือ
- "สัตว์ผอมที่อ่อนแอ" คือ
- "สัตว์ผิวพื้นทะเล" คือ
- "สัตว์พวกผิวหนาม" คือ
- "สัตว์ปีกที่ใช้กินเป็นอาหาร" คือ
- "สัตว์ป่น" คือ
- "สัตว์ป่าในตระกูลแมว" คือ
- "สัตว์ผอมที่อ่อนแอ" คือ