สุนัข คือ

• น. หมา (มักใช้เป็นทางการ) เช่น สุนัขตำรวจ. (ป. สุนข; ส. ศุนก).

• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สุ:     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• นัข:     ( กลอน ) น. เล็บ, นิ้วมือ เช่น ทศนัข. ( ป. , ส. นข).
• ั:     ชั่วคราว
• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ฉันไม่ใช่สุนัขยามที่จะถูกทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียว

แล้วเขาก็จะไม่สามารถที่เห็นสุนัขพันทางในตัวคุณ

คิดว่าสุนัขไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมที่ถูกประดิษฐ์ขึ้น

เพื่อกันสุนัขจิ้งจอกแห่งความเกลียดชังจากพวกเรา

แล้วบอกว่าเธอไม่ควรรบกวนสุนัขตอนที่มันกำลังกิน

คำอื่น ๆ

1. "สุนทรีย" คือ
2. "สุนทรีย-" คือ
3. "สุนทรียภาพ" คือ
4. "สุนทรียศาสตร์" คือ
5. "สุนทรียะ" คือ
6. "สุนัขกลายพันธุ์" คือ
7. "สุนัขขนาดเล็กพันธุ์หนึ่ง เมื่อก่อนใช้เป็นสุนัขล่าเนื้อ" คือ
8. "สุนัขขนาดเล็กหรือปานกลางชนิดหนึ่งที่มีขนยาว และหูยาน" คือ
9. "สุนัขข้างถนน" คือ
10. "สุนทรียศาสตร์" คือ
11. "สุนทรียะ" คือ
12. "สุนัขกลายพันธุ์" คือ
13. "สุนัขขนาดเล็กพันธุ์หนึ่ง เมื่อก่อนใช้เป็นสุนัขล่าเนื้อ" คือ