ห้องส้วม คือ
สัทอักษรสากล: [hǿng sūam]การออกเสียง: ห้องส้วม การใช้"ห้องส้วม" อังกฤษ"ห้องส้วม" จีน
- n.
ที่ถ่ายอุจจาระปัสสาวะ
,
,
ชื่อพ้อง: ส้วม, ห้องสุขา, สุขา
ตัวอย่างการใช้: ชาวเลจะถ่ายอุจจาระลงตามดงไม้ เพราะไม่นิยมสร้างห้องส้วมไว้ในบ้าน
clf.: ห้อง
- ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
- ห้อ: ก. วิ่งเต็มเหยียด, วิ่งเต็มที่.
- ห้อง: น. ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน ๆ; ตอน เช่น พระพุทธคุณเก้าห้อง; ชั้น เช่น ห้องฟ้า.
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
- อง: น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
- ส้วม: ๑ น. สถานที่ที่สร้างไว้สำหรับถ่ายอุจจาระปัสสาวะโดยเฉพาะ มักทำเป็นห้อง. ๒ ( ถิ่น-อีสาน ) น. ห้องนอน. ๓ ก. เอามือทั้ง ๒
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "ห้องสุสานใต้ดิน" คือ
- "ห้องสูท" คือ
- "ห้องส่ง" คือ
- "ห้องส่วนตัว" คือ
- "ห้องส่วนล่างของหัวใจ" คือ
- "ห้องหรือช่องว่างในร่างกาย" คือ
- "ห้องหรือสถานที่ที่มีการบริการเหล้า" คือ
- "ห้องหรือสถานที่เลี้ยงเด็ก" คือ
- "ห้องหอ" คือ
- "ห้องส่วนตัว" คือ
- "ห้องส่วนล่างของหัวใจ" คือ
- "ห้องหรือช่องว่างในร่างกาย" คือ
- "ห้องหรือสถานที่ที่มีการบริการเหล้า" คือ