เดาสวด คือ

• ก. เดาไปอย่างไม่รู้อะไรเลย.

• เด:     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดา:     ก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• ดา:     ๑ น. ชื่อแมลงพวกมวน มีหลายสกุล, ชนิดที่ตัวกว้าง รูปไข่ แบน เมื่อพับปีก ปีกจะแนบไปกับสันหลัง ความยาวจากหัวถึงปลายปีก ๖.๒-๘.๒ เซนติเมตร
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สว:     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวด:     ก. ว่าเป็นทำนองอย่างพระสวดมนต์ เช่น สวดสังคหะ สวดพระอภิธรรม; ( ปาก ) นินทาว่าร้าย, ดุด่า, ว่ากล่าว, เช่น ถูกแม่สวด.
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น

คำอื่น ๆ

1. "เดา" คือ
2. "เดาจาก" คือ
3. "เดามั่ว" คือ
4. "เดาว่า" คือ
5. "เดาว่าเป็น" คือ
6. "เดาสุ่ม" คือ
7. "เดาส่ง" คือ
8. "เดาะ" คือ
9. "เดาะขึ้นไป" คือ
10. "เดาว่า" คือ
11. "เดาว่าเป็น" คือ
12. "เดาสุ่ม" คือ
13. "เดาส่ง" คือ