เปล่งแสง คือ

สัทอักษรสากล: [pleng saēng]การออกเสียง:

เปล่งแสง การใช้"เปล่งแสง" อังกฤษ"เปล่งแสง" จีน

ทอแสง
สาดแสง
แผ่รังสี
เปล่งรัศมี
ส่องแสง
กระจายแสง
ปล่อยแสง
สะท้อนแสง
ฉายแสง
ส่งแสง
ส่อง
จรัสแสง
ส่องสว่าง
เรืองแสง
มีเขาเป็นกิ่งก้าน
เป็นคานที่กว้างใหญ่

เปล: เปฺล น. เครื่องสำหรับนอน ใช้ไกวหรือโยก, เครื่องสำหรับนอนเล่นแกว่งไกวไปมาได้, เครื่องสำหรับหามคนเจ็บ; เรียกภาชนะบางอย่างที่มีรูปลักษณะอย่างเปล
เปล่ง: เปฺล่ง ก. ฉายออก, แผ่ออก, เช่น เปล่งรัศมี, ออกเสียง เช่น เปล่งเสียง. ว. แจ่มใส, สุกใส.
ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
ปล่ง: ปฺล่ง ว. ปลอด, ตลอด, จะแจ้ง, เป็นทางไป, กระจ่าง, โปร่ง.
ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ล่ง: ( กลอน ) ว. โล่ง, ว่าง, เปล่า, ไม่มีเครื่องกำบัง.
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
แส: ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
แสง: ๑ น. ความสว่าง, สิ่งที่ทำให้ดวงตาแลเห็น; เพชรพลอย เช่น ตาวจิ้มแสง ว่า ดาบฝังพลอย. ๒ น. อาวุธ, ศัสตรา, เครื่องมีคม, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระแสง
ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สง: ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันหมายถึง ดูเหมือนว่าดวงตาของเขามันเปล่งแสงได้

แน่นอน ฉันรู้ว่าทำไมฉันเปล่งแสง ก็ฉันเป็นดาวนี่

ลำต้นมันมีสีขาวราวกับน้ำนม ที่เปล่งแสงในตอนกลางคืน

มันจะเปล่งแสงสว่างและชี้ทางไปสู่ ศิลาแห่งความเศร้า

รูปร่างพื้นที่เปล่งแสง คอลัมน์ ไลน์ พื้นผิว พื้นผิว

เปล่งแสง คือ

ประโยค

คำอื่น ๆ